Heemkring d'EUZIE

Stekene  Kemzeke  Klein-Sinaai Koewacht  Hellestraat

Nacht van de Geschiedenis

27 maart 2007

Straffe verhalen.

Wat een nacht, wat een nacht.

Op dinsdag 27 maart organiseerden de Stekense Davidsfondsafdeling en de heemkring d’Euzie samen, zoals traditioneel in Stekene, de Nacht van de Geschiedenis.

De avond groeide als vanzelf uit tot een gevuld geheel. Vooreerst door enkele rasechte Stekenaars die, zoals gepland, hun sterkste verhalen kwamen vertellen, maar vooral ook door de verrassende terugkeer van de oude burgemeestersstoel die 18 jaar lang spoorloos is geweest, en de voorstelling van “Het rieten valiesje”, een oorlogsroman van Arthur Massé.

De laatste twee onderwerpen kwamen in de pers overvloedig aan bod.

Vier rasechte Stekenaars werden overgehaald om, buiten hun gewone doen, wat te komen vertellen voor een luisterend publiek. Al ligt het niet in hun aard om overal het grote woord te voeren, toch kenden we hen als sappige vertellers. Wie hier langer dan vijftig jaar woont, moet al ‘t een en ‘t ander meegemaakt hebben, want “Stekene is ne nest; ‘t dondert er eerst maar ’t regent er lest.”

Astére Vaerewijck, zoon van Polleke, geboren op de Heikant, heeft in zijn jonge jaren nog het schakelbord bediend van de telefoondienst. Precies op die plek in het station waar hij die avond de micro vasthield, stond ooit de schakelkast van de “Regie van Telegrafie en Telefonie” (vraag aan onze moderne jeugd niet wat telegrafie is). Het was een met de hand bediende schakelkast. De oproeper belde (letterlijk) de centrale en meldde dan het nummer of de naam van de gewenste gespreksgenoot, want de mensen aan de schakelkast kenden de nummers van buiten, net zoals in de oude films.

Astére maakte zijn klanten soms wijs dat hij hen door de telefoon niet alleen kon horen, maar ook kon zien (wat ondertussen door het internet nog waar geworden is ook).

Stekene was uiteindelijk het allerlaatste dorp in Vlaanderen dat met een vooroorlogse manuele installatie bediend werd. Toen de Amerikanen in 1969 landden op de maan was de verbinding naar de maan sneller en beter dan een telefoonverbinding met Stekene.

De tijden zijn gelukkig veranderd. In Stekene is in ieder geval al internet, en op de maan nog niet.

Niet minder bekend was de volgende spreker, Guy Geeraert, bode door weer en wind maar ook, wat we nog niet wisten, schavuit van kop tot teen. Niemand had durven peinzen wat die allemaal heeft uitgespookt in zijn jonge jaren. Vier maal per dag te voet van de Kiekenhaag naar de broederschool. Zo lang onderweg, dat was vragen om kattenkwaad, zelfs voor de braafste jongens. Een beetje koeiendrek in de brievenbus steken, dat gaat nog, maar zo vol …, dat zouden ze vandaag niet moeten proberen. En de handrem loszetten van een bakfiets …

Ze kenden er wat van in die tijd.

Als derde volgde Etienne Vanderlinden van het Oost-Eindeken. Voor hem lagen de inval en de aftocht van de Duitsers door Stekene nog vers in het geheugen. Hij kreeg de daver op het lijf bij zijn eerste ontmoeting met een Duitse soldaat in camouflagepak en zwartgemaakte tronie die voor zijn neus opdook… den duivel kon er nooit erger uitgezien hebben. Het is hem blijven achtervolgen. Wat moest een kind er van denken als diezelfde duivels als gewonden werden afgevoerd bij de gevechten aan het kanaal in Zelzate, dagenlang? Of in een kelder verstoken zitten tijdens de beschieting van Stekene, vanuit het keldergat zien hoe vlakbij de vlashangars afbrandden en even menen dat het einde van de wereld nabij is.

Huizen kunnen hersteld worden, mensen niet … 

Ten slotte kwam Arthur Massé zijn beruchte schuttersverhaal vertellen, in zijn gekende schutterstaal. Het bleek niet simpel om op een delicate wijze te vertellen hoe schutters met hoogwater van die dringende spanningen konden verlost worden in een rijdende vrachtwagen. Het gebeurde tijdens een wereldreis van de plaatselijke schuttersclub naar de Kampioenschappen in het verre Mons-Bergen. Het verhaal kende zijn clou in de piscine van een Stekens café. Alleen de trouwe lezers van d’Euzie kenden dit verhaal, en d’ andere, die horen het nog wel eens in het urinoir van een ander echt Stekens café.

Soms zenden we een brief met nieuws over de kring of  andere zinvolle activiteiten.

Nieuwsbrief:  Lees hier Oude brieven